Rozdział IX

Witajcie. Po krótkiej przerwie dodaję kolejny rozdział "Ognistowłosej". 

Szczerze powiedziawszy mam wątpliwości czy ktoś to jeszcze czyta i poważnie zastanawiam się nad zamknięciem bloga. Myślę, że poczekam jeszcze trochę, ale jeśli chcecie, żeby blog przetrwał musicie się troszkę bardziej udzielać.

___________________________________

Myślałam, że wytrzymam chociaż do końca lekcji, ale nie dałam rady. Dziesięć minut przed końcem zaczęło mnie strasznie mdlić. Powiedziałam o tym Jagodzie.

- Chodź pójdziemy do pielęgniarki. – szepnęła przyjaciółka.

- Jagoda, ja nie mogę. Z tymi oczami? No proszę cię. Powiedzą, że mam kolorowe szkła kontaktowe, a przecież to zabronione i jeszcze wyląduję na dywaniku u dyrektora.

- No dobra to chodźmy do domu.

- Ty nie możesz. Masz stuprocentową frekwencję. Nie mogę zaprzepaścić twojej całorocznej pracy. – zaprzeczyłam.

- Co tak szepczecie? Coś się stało? – spytała Paula.

- Julka źle się czuje. – odpowiedziała za mnie Jagoda. – Nie możemy iść do pielęgniarki, bo wiesz. Więc zaproponowałam, że pójdę z nią do domu.

- Nie możesz. – poparła mnie Paulina. – Ja z nią pójdę.

- No dobra. – zgodziła się w końcu Jagoda. – To idźcie już.

I poszłyśmy. Paula odprowadziła mnie pod same drzwi i chciała ze mną jeszcze wejść do środka. Nie mogłam znaleźć sposobu żeby się jej pozbyć, ale w końcu się udało. Jedyne czego teraz chciałam to pobyć w samotności. Ale nie za bardzo mi się to udało. Zapomniałam, że Jacek nie poszedł dzisiaj do szkoły.

- Już wróciłaś? Przecież dopiero się druga lekcja skończyła.

- Źle się czuję. – tłumaczyłam się.

- Mama wie? – dopytywał się brat.

- Nie. – powiedziałam i zamknęłam się w swoim pokoju. Stanęłam przed lustrem. Oczy wciąż były różowe. Ale zauważyłam, że kolor zaczęły zmieniać też włosy. Miałam tego dość. Z różowymi oczami jeszcze dało się chodzić, ale z fioletowymi włosami? „Co się ze mną dzieje? Czy moje włosy i oczy zmienią barwę na dawną czy już takie pozostaną?” – po głowie wciąż kołatały mi się te myśli.

- Musze znaleźć na to odpowiedź. I to jak najszybciej. – powiedziałam sama do siebie. Włączyłam laptopa. Wpisałam w wyszukiwarkę „elfy”.

-Najpierw dowiem się kim jestem. – usłyszałam swój głos. „Ale przed tym muszę przestać myśleć na głos” – skarciłam się w myślach.

„Elf - stworzenie fantastyczne, długowieczne, możliwe, że nieśmiertelne, posiadające różnorakie magiczne moce. Elfy stanowią jedną z najważniejszych ras większości światów fantasy. Charakteryzują je: spiczaste uszy, uzdolnienia magiczne, piękny wygląd, długie włosy (najczęściej blond lub srebrzyste albo czarne), piękny i melodyjny głos i bardzo dobrze rozwinięte zmysły.” Ogólnie to się nie zgadza. Nie mam spiczastych uszu ani mocy magicznych. Moje włosy robią się fioletowe, a nie srebrzyste czy czarne. Umiem śpiewać, ale mój głos nie jest melodyjny. No i nie mam aż tak dobrze wyostrzonych zmysłów. Postanowiłam szukać dalej. Syrena odpada, bo nie mam ogona. Gargulce, trolle itd. też nie. To nie w ta stronę.

            Grzebałam tak chyba ze dwie godziny, Aż w końcu natrafiłam na stronę „Ognistowłose – nieznana rasa”. Przeczytałam opis, nie był długi. „Ognistowłose to nie tylko kobiety. Do tej rasy należą również mężczyźni. Stworzenia tej rasy przemieniają się w wieku od 14 do 17 lat ( w zależności od organizmu). Zmiany występują najczęściej  w kolorze oczu i włosów ( zmieniają kolor na nienaturalny: różowy, pomarańczowy itp.).” To było mniej więcej tyle. Dużo mi nie pomogli, ale przynajmniej wiedziałam już kim jestem i kim jest Dart. Szkoda, że nie było nic o tym jak się dostać do wymiaru Ognistowłosych. Ale chociaż na jedno pytanie znalazłam odpowiedź.