Rozdział IV

Czas na rozdział czwarty. Jest troszkę krótki, ale mam nadzieję, że to nie problem. 

Miłej lektury.

________________________________________

Już jutro poniedziałek. Nawet nie wiecie jak nie chce mi się iść do szkoły. Może gdyby to był normalny weekend. Ale to była majówka. Pięć dni wolnego. Każdemu by się nie chciało.

            Rano poszłam do kościoła. Zawsze chodzimy na rano. Jak to mówi Jacek: ,, potem masz już z głowy i możesz sobie zaplanować resztę dnia”. Ma rację. Wracając poszliśmy na lody. Miało być tak rodzinnie i w ogóle. Ale raczej nie wyszło. Może gdyby nie było Kamili. Już nawet ojczym mi nie przeszkadza. Nie bardzo lubię te nasze ,,rodzinne’’ spotkania. Zawsze mam nadzieję, że będzie inaczej niż zawsze, ale przecież nie może być inaczej, bo jest Kamila. Przyrodnia siostrunia zawsze musi wszystko popsuć. Wiecie, nawet ojczym stara się być dla mnie miły chociaż - jak wspomniałam na początku - niespecjalnie mnie lubi. Ale Kamila to już inna bajka. Nie będę się zniżać do jej poziomu i powtarzać jej wyzwisk, i złośliwości. Mogę tylko z dumą powiedzieć, że mam wspaniałego brata. Tak jej nagadał, że aż miała łzy w oczach. Wiem, że nie powinnam się cieszyć czyimś cierpieniem, ale to nie ktoś tylko Kamila. Dlaczego ona może, a ja nie? Racja. To jest banalne pytanie. Ja nie potrafię być tak podła, żeby kogoś doprowadzić do łez. Ale Jacek mówi że to kwestia czasu. Podobno on kiedyś się wszystkiego bał (nawet owiec), a teraz? No proszę! Nawet z Kamą sobie poradził.

            Swoja drogą ciekawe jaką szkołę życia musiał przejść. Bo Kamilę wcale nie tak łatwo pokonać. Myślicie, że nie próbowałam? Oczywiście, że tak. Ale potem zawsze było na mnie. Kama robiła słodziutką minkę, a ojczym zawsze jej wierzył. W końcu to jego córeczka. Kiedyś o mały włos mama jej uwierzyła. To znaczy uwierzyła. Ale podsłuchała rozmowę Kamili z koleżanką. I teraz już nie daje się nabrać. Cieszę się, że moja mama jest taka… no wiecie. Nie da jej się oczu zamydlić.

            Muszę wziąć się za lekcje. Do końca roku szkolnego jeszcze półtora miesiąca ciężkiej pracy. Najcięższe w całym roku, bo trzeba sobie oceny poprawić. Więc już nic nie piszę, tylko biorę się do pracy. O KURCZĘ! Mam jutro dyktando z polskiego. NIEDOBRZE.